Innovatie staat hoog op de agenda bij krijgsmachten wereldwijd, maar hoe ziet dat er in de praktijk uit? Dat is de centrale vraag in een recente publicatie van onderzoekers Sofie van der Maarel, Désirée Verweij, Eric-Hans Kramer en Tine Molendijk (allen verbonden aan het Moral Injury project) in Science, Technology, & Human Values.

Het artikel presenteert een etnografische studie binnen een innovatie hub: de Robots en Autonome Systemen (RAS) eenheid van de Nederlandse Landmacht. Deze experimentele eenheid test robots, drones en (semi-)autonome voertuigen voor toekomstige militaire operaties. Er blijkt echter een kloof te bestaan tussen de grootschalige visies van militaire innovatie en de ervaringen van militairen op de grond.

Op strategisch niveau zien militairen hun werk als betekenisvol en zingevend, omdat ze conceptueel bijdragen aan het vormgeven van de toekomst van de krijgsmacht. Maar op operationeel niveau worstelen ze met de concrete uitdagingen van het experimenteren met technologieën die nog in de kinderschoenen staan en vaak niet volledig functioneren. Bovendien realiseren ze zich dat de actie die ze zoeken in hun werk afneemt door de implementatie van robots, drones en autonome systemen, omdat een grotere afstand tot het slagveld ontstaat en taken meer achter een computer plaatsvinden. Dit leidt tot desillusie en zingevingsvraagstukken als: is dit waarvoor ik militair geworden ben?

Deze publicatie is onderdeel van het promotieonderzoek van Sofie van der Maarel, waarin ze de socio-technische dimensies van morele verwonding onderzoekt en bestudeert hoe grootschalige visies op innovatie van invloed zijn op militairen en politiepersoneel.

Dit Engelstalige artikel is gepubliceerd in Science, Technology, & Human Values. Klik hier voor het artikel.